Sami ve Selami…
İki kardeş…
İki emekçi, iki işçi, iki pehlivan, iki gencecik fidan.
İki çocuk, iki insan…
Van’ın Çaldıran İlçesi’nde, 27 Eylül 2012 tarihinde öldüler, öldürüldüler. Katilleri mi kim? Hepimiz! Bu ülkede yaşayan herkes!
Sami ve Selami’nin ailesi, 1976 Çaldıran depreminden sonra ilçeden çıkmış ve köye yerleşmiş. İlçeden köye yerleşen aile, yıllarca yoksullukla yaşamış. Yoksulluktan dolayı çocukların ikisi de okula gidememiş. Ancak baba Kemal Bey, ne yapıp edip çocuklarını okutmaya karar vermiş. İki çocuğunu da okula yazdıran Kemal Bey fakirmiş ama onurlu bir duruşu varmış. Karşılıksız yapılan yardımlardan hiçbirini kabul etmemiş. Çocuklarının, emeğin değerini bilerek büyümelerini istemiş.
İki çocuk mahallelinin çobanlığını yapmaya başlamış. Günün bir öğünü okula gider, öbür öğünde de çobanlık yaparlarmış. Ayrıca köylülerin bağ ve bahçe işlerinde çalışıp, okul masraflarını çıkarmaya çalışırlarmış.
Sami ve Selami’nin okul başarıları gittikçe artmış. Öyle ki tüm öğrencilere örnek olmuşlar. Gururlu, dik, sempatik ve onurlu duruşlarıyla adeta etraflarındakileri kendilerine hayran bırakırlarmış.
Ancak bir gün…
Yine köylülerin koyunlarını otlattıkları sırada, askeri çöplükte buldukları bombayla oynamaya başlarlar. Çocuk bunlar, buldukları her şeyle oynarlar. Bu cisim de onlara ilginç gelmiş ve oynamaya başlamışlar.
Bomba patlamış. 13 yaşındaki Sami olay yerinde yaşamını yitirmiş, 9 yaşındaki Selami ise hastane yolunda…
Anneleri 35 yaşında. “Benim çocuklarım daha çok küçüktü” diye feryat ediyor.
Çocuklarını göstermediler annelerine. Anneleri onları bir daha görmeden toprağa verildiler. Çünkü bedenleri parçalanmıştı.
Tıpkı bu ülkede yaşayan hepimizin vicdanları parçalandığı gibi…
Yolunuz açık olsun Sami ve Selami.
Yolunuz açık olsun.
Bizden selam söyleyin bu ülkeden göçen yüzlerce masum ve savunmasız insana.
Bizden selam söyleyin ve onları öpün. Okşayın özlemlerini hasret ile.
Bizden selam söyleyin tüm meleklere, dua etsinler barış için. Dua etsinler bu kan dursun diye…