Cumartesi Anneleri/İnsanları Galatasaray Meydanı’ndaki 486. buluşmalarında 20 Temmuz 1992 yılında kaybedilen Hasan Gülünay’ın akıbetini sordu.

Eyleme, Hasan Gülünay’ın eşi Birsen Gülünay ve kızı Deniz Gülünay da katıldı.

Gülenay’ın eşi Birsen Gülenay, artık eşinin gömüldüğü yerin açıklanacağına inanmadığını söyledi.

“Bize büyük bir acı yaşattılar. Çocuklarımla birlikte birbirimize sarılarak acılarımızla baş etmeye çalıştık. Bize çok büyük bir travma yaşattılar.

“Artık eşimin gömüldüğü yerin açıklanacağına inanmıyorum. Ancak bu meydanı terk etmeyeceğiz. Burada devlet bizi her gördüğünde yaptığı katliamları hatırlayacak. Herkes kayıpları hatırlayacak.”

“Devlet bu öfkeyi unutmasın”

Gülenay’ın kızı Deniz Gülünay ise “Bu göz yaşları, ümitsizliğin gözyaşları değil. Devlete duyduğumuz öfkenin gözyaşları. Devlet bu öfkeyi unutmasın” dedi.

Bu haftaki açıklamayı İnsan Hakları Derneği (İHD) İstanbul Şubesi Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyon’u adına Cumartesi İnsanları’ndan Ümit Efe okudu.

“Kayıpların akıbetlerinin açığa çıkartılabilmesi, faillerinden hesap sorulabilmesi için; halkın iktidarı denetleme mekanizmalarının işleyişine katıldığı, iktidar gücünün halka hizmet etmek için kullanıldığı, yargının devletin gücü karşısında vatandaşı koruduğu, çerçevesi evrensel adalet, özgürlük ve eşitlik ilkeleriyle çizilmiş bir sisteme ihtiyacımız var.”

Sorumlular

Efe, Hasan Gülünay’ın kaybedilmesinden sorumlu olanların isimlerini de açıkladı:

* Dönemin; İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdür yardımcısı Ali Osman Akar,

* İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şube Müdürü Reşat Altay,

* İstanbul Emniyet Müdür yardımcısı Hüseyin Kocadağ,

* İstanbul Emniyet Müdürü Necdet Menzir,

* İstanbul Valisi Hayri Kozakçıoğlu,

* Emniyet Genel Müdürü Yılmaz Ergün,

* MİT MüsteşarıTeoman Koman,

* Orgeneral Nezihi Çakar başkanlığındaki Milli Güvenlik Kurulu,

* İçişleri Bakanı İsmet Sezgin,

* Başbakan Süleyman Demirel,

* Cumhurbaşkanı Turgut Özal.”

Hasan Gülünay nasıl kaybedildi?

32 yaşındaki Hasan Gülünay, 20 Temmuz 1992 tarihinde Tarabya’daki evinden iş yerine gitmek üzere evinden çıktı ve bir daha geri dönmedi.

İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şubesi’nde sorguda olan bir kişi, onun işkencede “Ben Hasan Gülünay, beni gözaltında kaybetmeye çalışıyorlar” diye bağırdığını açıkladı.

Polis, bu açıklamaların “tamamen hayal ürünü olup, uydurma beyanlar olduğunu” öne sürdü. Hasan Gülünay’ı arayan eşi Birsen Gülünay için de, “emniyet teşkilatını karalamak maksadıyla birçok kez dilekçelerle çeşitli mercilere başvuruda bulunduğu” açıklamasını yaptı.

Dönemin İçişleri Bakanı İsmet Sezgin, “İleri sürülen tüm iddialar tamamen asılsız olup, yasadışı bölücü örgütün propagandasını yapmaya yöneliktir” dedi.

İstanbul Emniyet Müdür Yardımcısı Hüseyin Kocadağ ise aileye, “Hasan Gülünay, sağ, içeride. İşkence yaraları iyileştikten sonra gözaltına alındığını açıklayacaklar” dedi. Aile bu bilgiyi basın açıklaması ile duyurdu. Ancak tüm girişimler sonuçsuz kaldı, Hasan Gülünay’dan bir daha haber alınamadı. Yargı kaybedenlerden hesap sormak yerine, eşini arayan Birsen Gülünay’ı hapse mahkum etti.

Yargı, kaybedenlerden hesap sormak yerine eşini arayan Birsen Gülünay’ı hapse mahkûm etti. Soruşturma, savcıların, Hasan Gülünay’ın kaybedildiği İstanbul Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şubesi’ne ‘Hasan Gülünay’ı gözaltına aldınız mı?’ sorusu ve şube müdürlerinin de ‘Gözaltına alınmamıştır’” yanıtından ibaret yürüdü. Tanıkların dahi dinlenmediği soruşturma, zaman aşımından düşürüldü.

İHD avukatlarının, zaman aşımına karşı yaptığı itiraza sinirlenen savcı: ‘Hukuk bu kadar zorlanmaz ki…’ diye tepki gösterdi. Tüm başvuru yolları tükenince dava 8 Nisan 2013 tarihinde Anayasa Mahkemesi’ne taşındı. / İMC